แม้ว่าระบบแฟรนไชส์จะเป็นทางลัดในการทำธุรกิจ ช่วยให้เจ้าของธุรกิจขยายธุรกิจได้เร็วขึ้น รวมถึงช่วยให้คนอยากเริ่มต้นธุรกิจใหม่ประสบความสำเร็จได้ง่าย เจ้าของแฟรนไชส์ไม่ต้องเสียเงินลงทุนขยายสาขาด้วยตัวเอง ขณะที่ผู้ซื้อแฟรนไชส์ได้แบรนด์ธุรกิจที่ได้รับการยอมรับ ไม่ต้องทำการตลาด ซื้อแฟรนไชส์มาแล้วสามารถทำธุรกิจได้ทันที 
 

แต่ระบบแฟรนไชส์ ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไป หลายๆ แบรนด์แฟรนไชส์ต่างล้มเหลวมามากเช่นเดียวกัน ทั้งปัญหามาจากเจ้าของธุรกิจแฟรนไชส์ และผู้ซื้อแฟรนไชส์ จึงทำให้ระบบแฟรนไชส์นั้นล้มเหลวไปไม่ประสบความสำเร็จ
 

วันนี้ www.ThaiFranchiseCenter.com จะนำเสนอปัจจัยสำคัญในการสร้างความล้มเหลวให้กับธุรกิจในระบบแฟรนไชส์ โดยเจ้าของธุรกิจขายแฟรนไชส์ไปแล้วธุรกิจไม่โต ขณะที่ผู้ซื้อแฟรนไชส์บริหารธุรกิจไม่สำเร็จ มาดูพร้อมๆ กันเลยครับ 
 

 

เจ้าของธุรกิจหลายๆ คน พอสินค้าและบริการของตัวเองได้รับความนิยม ขายดิบขายดี จนกระทั่งมีคนสนใจซื้อแฟรนไชส์ก็อยากขาย พอขายไปไม่มีการวางระบบการถ่ายทอดอะไร ไม่ว่าจะเป็นทำเลที่ตั้ง ระบบบัญชี การสต็อก การจัดส่ง เป็นต้น สุดท้ายผู้ซื้อแฟรนไชส์ไปปิดก็เหมือนเป็นการลองถูกลองผิดด้วยตัวเอง ในที่สุดก็ไปไม่รอด 
 

2.แฟรนไชส์ซอร์ขาดเงินทุนสนับสนุนงานแฟรนไชส์ 
 

อาจเป็นเพราะแฟรนไชส์เหล่านี้เป็นการขายขาด เก็บเพียงแค่ค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์แรกเข้า ไม่เก็บเปอร์เซ็นต์รายเดือน ทำให้ไม่มีเงินไปสนับสนุนด้านการทำตลาด การสร้างแบรนด์ รวมถึงการสนับสนุนแฟรนไชส์ซีให้เติบโต 
 

3.แฟรนไชส์ซอร์เร่งรีบขายแฟรนไชส์เร็วเกินไป  
 

ไม่ว่าจะเป็นการขายแฟรนไชส์เร็วเกินไป ทั้งที่ธุรกิจก่อตั้งได้ไม่นาน ไม่มีสาขาต้นแบบ ไม่มีความรู้เรื่องการทำแฟรนไชส์ รวมถึงการคัดเลือกแฟรนไชส์ซีที่ไม่มีคุณภาพ มองเพียงแค่ผู้ซื้อแฟรนไชส์มีเงินลงทุนจึงขายแฟรนไชส์ให้เพราะเห็นก้อนกองอยู่หน้า  
 

4.แฟรนไชส์ซอร์ไม่มีความซื่อสัตย์ต่อแฟรนไชส์ซี 
 

จัดส่งสินค้าและวัตถุดิบที่ไม่มีคุณภาพมาตรฐานให้แฟรนไชส์ซี เพื่อต้องการรายได้ และลดต้นทุนให้ถูกลง หรือนำเงินที่ได้จากค่า Royalty Fee ไปใช้ในส่วนของตัวเอง ไม่แนะนำแนวทางการทำธุรกิจที่ถูกต้อง 
 

5.แฟรนไชส์ซอร์ไม่สนับสนุนแฟรนไชส์ซีต่อเนื่อง 
 

อาจเกิดจาดการขาดเงินทุนหมุนเวียน นำเงินไปใช้ในทางที่ผิด แทนที่จะเอาไปสนับสนุนช่วยเหลือแฟรนไชส์ซีให้ประสบความสำเร็จด้วยกัน หรือพอขายแฟรนไชส์ได้มากๆ ก็ดูแลไม่ทั่วถึง เพราะไม่มีความพร้อมด้านทีมงานคอยช่วยเหลือและอื่นๆ 
 

6.หลอกลวงนักลงทุนว่าเป็นธุรกิจแฟรนไชส์ 
 

มีธุรกิจจำนวนไม่น้อยที่แอบอ้างคำว่าแฟรนไชส์ไปใช้ในทางไม่ถูก ทำให้คนร่วมลงทุนด้วย ก็ต้องพบกับความล้มเหลว จ่ายเงินไปแล้วไม่มีธุรกิจจริง ไม่มีร้านต้นแบบใดๆ หรือหลอกลวงว่าแฟรนไชส์ของตัวเองมีมาตรฐาน ทำให้ คนซื้อแฟรนไชส์เชื่อ ซึ่งตรงนี้เป็นลักษณะของธุรกิจแชร์ลูกโซ่ ที่แอบอ้างว่าเป็นธุรกิจแฟรนไชส์ 
 

1.ไม่ดำเนินธุรกิจตามระบบที่ได้รับการถ่ายทอด 
 

การซื้อแฟรนไชส์เป็นการทำตามระบบของแฟรนไชส์ซอร์ทุกขั้นตอน ตั้งแต่กระบวนการผลิตจนถึงการขายการทำงานทุกๆ อย่าง เพราะแฟรนไชส์เป็นการซื้อสูตรสำเร็จของธุรกิจนั้นๆ มา ต้องทำตามระบบของแฟรนไชส์ซอร์ถ่ายทอดให้
 

2.ไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำของแฟรนไชส์ซอร์ 
 

ถือเป็นปัจจัยสำคัญเพราะการซื้อแฟรนไชส์มาทำธุรกิจ ถ้าอยากประสบความสำเร็จ แฟรนไชส์ซีจะต้องทำตามคำแนะนำของแฟรนไชส์ซอร์ทุกอย่าง เพราะบางครั้งแฟรนไชส์ซอร์จะคอยแนะนำช่องทาการขายใหม่ๆ แต่ละช่วงเทศกาล รวมถึงการกิจกรรมส่งเสริมการขาย เพื่อสร้างรายได้ในระยะยาว 
 

3.แฟรนไชส์ซีไม่เหมาะกับธุรกิจแฟรนไชส์ที่ซื้อมา 
 

อาจมองว่าแฟรนไชส์นั้นๆ กระแสมาแรง จึงคิดว่าซื้อมาแล้วจะประสบความสำเร็จ ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้ชอบธุรกิจนั้นเลย พอทำไปได้สักพักก็เบื่อ เมื่อรู้สึกเบื่อก็อาจจะให้คนอื่นหรือลูกน้องดูแลธุรกิจแทน ปล่อยทิ้งขว้าง สุดท้ายก็ไปไม่รอด หรืออาจโดนโกง 
 

ไม่ทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย และไม่ทำบัญชีแยกออกจากเงินส่วนตัว หรือนำเงินรายได้จากธุรกิจไปใช้อย่างอื่นโดยไม่จำเป็น ทำให้เงินที่ได้จากการขายหมดไปเรื่อยๆ ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีเงินซื้อวัตถุดิบ ขาดเงินทุนหมุนเวียน สุดท้ายก็ต้องปิดร้าน 
 

5.ขาดเงินทุนหมุนเวียนในการหล่อเลี้ยงธุรกิจ
 

ผู้ซื้อแฟรนไชส์นอกจากจะต้องปฏิบัติตามระบบแฟรนไชส์ที่ได้รับการถ่ายทอดจากแฟรนไชส์ซอร์แล้ว ในช่วงเริ่มต้นของการทำธุรกิจจะต้องเตรียมเงินทุนสำรองหรือเงินทุนหมุนเวียนไว้อย่างน้อย 5-6 เดือน เพื่อใช้ในการซื้อวัตถุดิบ ค่าจ้างพนักงาน รวมถึงค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่จำเป็นภายในร้าน เพราะกว่าธุรกิจจะมียอดขายและทำกำไรได้อย่างคงที่อาจต้องใช้เวลาสักพัก  
 

คุณสมบัติที่สำคัญของผู้ซื้อแฟรนไชส์ ก็คือ ความกระตือรือร้นและทุ่มเท ตั้งใจทำธุรกิจ ไม่ใช่ซื้อแฟรนไชส์มาแล้วขี้เกียจทำ ให้คนอื่นทำแทน จงคิดว่าแฟรนไชส์ที่ซื้อมาจะต้องทุ่มเททำให้ประสบความสำเร็จเหมือนธุรกิจที่ตัวเองสร้างขึ้นมา อาจจะใช้วิธีการโทรปรึกษาแฟรนไชส์ซสอร์ในเรื่องการขาย กาจัดกิจกรรมส่งเสริมการขายใหม่ๆ เพื่อเพิ่มยอดขาย เป็นต้น 
 

หวังว่าปัจจัยเสี่ยงที่จะนำไปสู่ความล้มเหลวในธุรกิจแฟรนไชส์ข้างต้น น่าจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อเจ้าของธุรกิจแฟรนไชส์ (แฟรนไชส์ซอร์) และผู้ซื้อแฟรนไชส์ (แฟรนไชส์ซี) เชื่อว่าถ้าหากเจ้าของธุรกิจแฟรนไชส์ และผู้ซื้อแฟรนไชส์ สามารถบริหารธุรกิจและทำตามข้อปฏิบัติข้างต้น รวมถึงการช่วยเหลือกันและกันของทั้ง 2 ฝ่าย มีความซื่อสัตย์ต่อกัน น่าจะช่วยให้ธุรกิจในระบบแฟรนไชส์ภายใต้แบรนด์อันเดียวกัน ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนครับ

นักเขียน

คุณมนตรี ศรีวงษ์ (อ๊อฟ)