ปัญหาแฟรนไชส์ที่พบบ่อย(จัง) 3
เรื่องอย่างนี้มักจะเกิดกับแฟรนไชส์ซอร์ที่มีธุรกิจเดิมมีขนาดใหญ่และ ธุรกิจแฟรนไชส์ที่สร้างขึ้นมาใหม่นั้นไม่เห็นประโยชน์หรือมีผลกับธุรกิจเดิมของตน รวมทั้งเป็นธุรกิจที่ยุ่งยาก กว่า การบริหารการผลิตที่มีฐานธุรกิจเดิมที่ใหญ่กว่าไม่ต้องเข้ามายุ่งในรายละเอียดของการควบคุมการทำงานของ ร้านค้าปลีกในระบบ ก็เหมือนตัดสินใจเดินนโยบายธุรกิจผิดแนว วันหลังก็เลยโยนทิ้งตูมเดียว พังกันทั้งระบบ มี แต่คนเสีย ดังนั้นการที่มีธุรกิจขนาดใหญ่ก็จริงแต่ไม่ได้หมายความว่า จะสามารถสร้างธุรกิจระบบแฟรนไชส์ได้ สำเร็จเสมอไป ถ้าไม่วางแนวทางธุรกิจให้ชัดเจนเหมาะสมเพียงพอจริง

อีกข้อปัญหาที่เห็นมาจะเกิดจากทั้งแฟรนไชส์ซอร์แฟรนไชส์ซีคุยกันไม่รู้เรื่อง เลยเลิกคุย อย่างนี้ก็ เท่ากับพังทั้งคู่ ปัญหาเหล่านี้มักเกิดจากปัญหาเล็กๆแต่ไม่ได้รับการแก้ไขหมักหมม มานาน แฟรนไชส์ซอร์ก็เบื่อ แฟรนไชส์ซีก็เหนื่อย ขาดการเอาใจใส่ ติดต่อแก้ปัญหาจริงจังในที่สุดก็ต่างคนต่างอยู่ ทำได้ก็ทำไป ไม่เลิกแต่ไม่ ต่อ ไม่ช่วยเหลือกัน หมางเมิน อย่างนี้ต้องรีบแก้ไข เช่น การเปลี่ยนทีมใหม่เข้าไปประกบแก้ปัญหา หรือไม่ก็ แฟรนไชส์ซอร์เองควรเปิดฉากขอซื้อคืน ถือเอามาทำเองเสียดีกว่า ไม่งั้นก็พังทั้งสองฝ่ายได้ง่ายๆเหมือนกัน


ปัญหาข้อต่อมานี้มีคนบ่นเข้ามามากว่า แฟรนไชส์ซีของเขานั้นไม่อยากจ่ายค่าธรรมเนียมการบริหาร : ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญสำหรับการบริหารงานในเชิงแฟรนไชส์เพราะเมื่อไรเริ่มไม่มีการจ่ายค่าธรรมเนียมทำงาน ต่อเนื่อง แฟรนไชส์ซอร์ก็ไม่สามารถดำรงการทำงานที่ดีต่อเนื่องที่จะพัฒนางานต่างๆก็เป็นอันต้องเลิกกันไป เมื่อถึงจุดหนึ่งไม่มีเม็ดเงินหล่อเลี้ยงก็ต้องปิดกิจการ เมื่อแม่ตายลูกที่ต้องดูแลที่เป็นแฟรนไชส์ซีก็จะอยู่ไม่ได้

การทำความเข้าใจในเรื่องระบบค่าใช้จ่ายแฟรนไชส์ที่เป็นการสร้างทีมงานขึ้นเพื่อทำงานต่อเนื่อง ทั้งพัฒนาธุรกิจและ การให้การสนับสนุนสาขาแฟรนไชส์เป็นเรื่องจำเป็น ต้องมีการสร้างการยอมรับและทำให้เห็นจริงว่า มีการ ดำเนินการเพื่อมวลหมู่สมาชิกจริงจังให้ประโยชน์จากการเป็นแฟรนไชส์ซี และมีมาตรการในการจัดเก็บค่าแฟรน ไชส์ชัดเจน อย่างนี้จึงจะแก้ปัญหาได้ อย่าลืมนะครับว่าคงไม่มีใครยอมเสียเงินโดยไม่ได้ประโยชน์อะไร ไม่รู้จะ เสียเงินเพื่ออะไร การสร้างโครงสร้างรายได้ที่มีจากค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์จึงต้องเป็นไปอย่างมีขั้นตอนและตก ลงร่วมกันตั้งแต่เริ่มธุรกิจเลย


ปัญหาของการขยายธุรกิจแฟรนไชส์อีกอย่างที่เกิดบ่อยก็คือ การหาแฟรนไชส์ซีเหมาะสมไม่ได้ซักที เป็นไปได้ว่าการตลาดเพื่อสรรหานักลงทุนนั้นทำน้อยเกินไป เน้นการขยายสาขาด้วยตนเองมากไปหรือเปล่า ทำให้ไม่มีทีมงานที่เน้นงานด้านการขยายด้วยการหาสาขาที่เป็นการลงทุนโดยคนอื่น หรือการประชาสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยได้ทำ

รวมถึงการสร้างเงื่อนไขลงทุนไม่จูงใจเพียงพอ ถ้าธุรกิจเป็นที่รู้จัก มีชื่อเสียงตลาดยอมรับและมีลักษณะ ของธุรกิจที่ประสบความสำเร็จเห็นชัด ก็จะดึงดูดนักลงทุนเอง การสร้างกลุ่มคนที่สนใจนั้นจำเป็นต้องพึ่งสื่อ การตลาด การนำเสนอที่น่าสนใจแต่ก็ไม่จำเป็นต้องลดเงื่อนไขการลงทุน เช่น การลดค่าธรรมเนียมแรกเข้า หรือ การไม่เก็บค่าแฟรนไชส์ ซึ่งจะก็เกิดปัญหาระยะยาวมากกว่าจะเป็นประโยชน์ต่อระบบการขยายร้านสาขาแฟรน ไชส์


ยังมีปัญหาอีกหลายด้านแต่ก็ยังถือว่า ไม่บ่อยเท่ากับหัวข้อที่กล่าวมาข้างต้น แฟรนไชส์นั้นส่วนใหญ่เป็น เรื่องของการทำงานร่วมกันของคนหลายกลุ่มที่มุ่งมาที่ประโยชน์ในการทำงาน ถ้าหาหลักจับไม่ได้ ไม่เข้าใจการ สร้างผลประโยชน์ร่วมโอกาสการกระทบกระทั่งมักจะเกิดขึ้นได้ง่าย แต่อย่างไรก็รับฟังแล้วอย่าพึ่งท้อจนถอยห่างออกไป อาจจะทำให้ไม่เห็นประโยชน์ข้อใหญ่ของระบบแฟรนไชส์ก็ได้

ดังนั้นมาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องมองว่า ปัญหานั้นเขามีเอาไว้ให้แก้ ไม่ได้มีเอาไว้ให้ท้อ หรือมีเอาไว้ให้ใครคิดมากจนเลิกทำเสียก่อนและพึงระลึกอยู่เสมอ ว่า ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ย่อมนำมาซึ่งความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ด้วยเหมือนกันนะครับ.