เริ่มแรกทำใส่กระติกสะพายหลัง ให้ลูกๆ ไปเดินขายตามบ้าน ต่อมาคุณตาและคุณยายเสียชีวิตลง ลูกชายคนโตและลูกสะใภ้ นายบักจั๊ว แซ่ลี้และนางเซี่ยมไน๊ แซ่อุ๊ย คือคุณลุงและคุณป้า (ตั่วกู๋และตั๋วกิ๋ม) พร้อมลูกสาวคนเล็ก (โซ๊ยอี๊) ได้ช่วยกันทำขายต่อ โดยทำใส่ถังไอติมไม้ขนาดใหญ่ แล้วนำใส่รถเข็นไปขายที่บริเวณสะพานหัน และขายมากว่า ๖๐ ปี เมื่อลูกๆ เรียนจบทั้งหมดจึงเลิกกิจการ ทั้งที่ยังมีลูกค้าติดใจในรสชาดไอติมนี้อีกมาก ไอติมสะพานหันได้หายไปนาน มีคนมาขอซื้อสูตรไอติมจากคุณลุงเสมอ แต่ท่านไม่เคยคิดจะขาย แต่มีชายคนหนึ่งคือ นายสมบัติ สุวรรณลีลา เจ้าของภัตตาคารหงษ์ฟ้า จังหวัดอุบลราชธานี ได้พยายามขอสูตรมานาน จนคุณลุงใจอ่อนยอมบอกสูตรและสอนวิธีทำให้ฟรี ต่อมานายสมบัติก็ได้ไปเปิดขายไอติมนี้เสริมที่ภัตตาคารอยู่หลายปี

และเลิกขายไปเมื่อปี พ.ศ.๒๕๕๒ คุณลุงและคุณป้าเสียชีวิตไปทั้งคู่แล้ว ลูกหลานจึงนึกได้ว่าสูตรไอติมกะทิโบราณได้หายไป ทุกคนที่เคยช่วยทำไอติมก็ไม่มีใครจำสูตรได้เลย ในปี พ.ศ ๒๕๕๕ นายวิชัย กอสงวนมิตร ผู้เป็นหลานที่เคยกินตอนเด็กๆ และชอบกินไอติมนี้มาก ขณะเป็นอาจารย์ประจำที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้โพสต์ข้อความสอบถามไปในกระดานเวปบอร์ดชาวอุบลราชธานี ตลอดจนฝากเพื่อนที่เป็นผู้บริหารห้างสรรพสินค้าที่นั่น ค้นหาร้านไอติมกะทิโบราณ แต่ก็ไม่มีวี่แววของข้อมูล 

จนเมื่อต้นปี พ.ศ.๒๕๕๘ อ.วิชัย ได้ขอความช่วยเหลือจากเฟสบุ๊คส์และเวปบอร์ดชาวอุบลราชธานีอีกหลายสิบเวปไซต์ช่วยค้นหาอีกครั้ง จึงรู้ว่าคนที่ได้สูตรนี้ไปคือใคร แล้วนำอัตราส่วนผสมมาประกอบกับข้อมูลวัตถุดิบและขั้นตอนในการทำที่ได้มาจากนายอภิศิษฎ์ กัลยาณเมธี (ลูกชายคนโตคุณลุงซึ่งเคยช่วยทำแต่ไม่ทราบอัตราส่วน เพราะลูกๆ เคยถามอัตราส่วนผสมตอนคุณพ่อแก่มากแล้ว ท่านก็ลืมจำไม่ได้แล้วด้วยไม่ได้ทำขายมานาน) จึงสามารถนำ "ไอติมกะทิสดสูตรโบราณกว่าร้อยปี" กลับมาผลิตได้อีกครั้ง

ต้นทุนเพิ่มถังพลาสติก + กล่องโฟม+ช้อนตัก+น้ำแข็งและเกลือ + สติ้กเกอร์