บรรทัดทอง “ทำเลทอง” ที่ใครๆ ก็มองว่าเป็นแหล่งสร้างรายได้มหาศาล ถึงขนาดที่ถูกยกให้เป็น Food Destination อันดับต้น ๆ ของเอเชีย ที่มีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ โดยเฉพาะชาวจีนมาเที่ยว-กินที่ถนนแห่งนี้กันอย่างเนืองแน่น

การันตีความดังให้มากขึ้นไปอีกด้วยการติดอันดับ 14 ถนนที่สุดคูลมากในโลก จาก Time Out ในปี 2567
 

 

ตัวเลขน่าสนใจระบุว่าในยุครุ่งเรืองของบรรทัดทองมีนักท่องเที่ยวเข้ามาสู่พื้นที่กว่า 20,000 – 30,000 คน เป็นชาวไทยประมาณ 70% ต่างชาติประมาณ 30% สร้างรายได้โดยรวมในพื้นที่ไม่ต่ำกว่าวันละ 7 ล้านบาท หรือถ้าดูที่ร้านค้าในยุคเฟื่องฟูร้านสตรีทฟู้ดทั่วไปย่านบรรทัดทองมีรายได้เฉลี่ย 3,000 – 6,000 บาท/วัน ขณะที่บางร้านหากตั้งในทำเลทองของย่านนี้ จะมีรายได้เฉลี่ย 5,000 – 10,000 บาท ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับความดังและคุณภาพในการให้บริการของแต่ละร้านร่วมด้วย เบ็ดเสร็จแล้วต่อเดือนในยุคเฟื่องฟูกำไรเฉลี่ยประมาณ 60,000 – 150,000 บาท ** (ข้อมูลตัวเลขประมาณการแตกต่างกันไปในแต่ละร้าน) **

 

แต่มาถึงวันนี้ “บรรทัดทอง” ไม่เหมือนเดิม ร้านที่มีชื่อเสียงหรือเป็นที่รู้จักอาจจะยังมีรายได้ที่ดี แต่ความเป็นจริงเช่นกันคืออีกหลายร้านอยู่ไม่ได้ ไปไม่รอด นับจำนวนนร้านค้าในตอนนี้ก็มีอยู่ประมาณ 300 - 400 ร้านค้า แต่ก็มีแนวโน้มที่จะลดลงไปเรื่อยๆ คาดว่าอีกไม่เกิน 6 เดือนจากจำนวนนี้จะหายไปอีกกว่า 40% 
 

สาเหตุถ้าวิเคราะห์กันคร่าวๆ ก็มาจากกระแสที่เริ่มจะเงียบเหงา และการที่โลกโซเชี่ยลแห่ทำคอนเทนต์ที่โฟกัสในเรื่อง “อาหารแพง” “ไม่คุ้มราคา” ซึ่งแตกต่างจากยุคแรกๆ ที่พูดถึงร้านค้าร้านอาหารในเชิงบวก สิ่งเหล่านี้ก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้คนไม่อยากไปเดินบรรทัดทอง รวมถึงเรื่องรายได้ของคนส่วนใหญ่ที่ลดน้อยลงด้วย

 

อีกสาเหตุที่สำคัญไม่แพ้กันคือต้นทุนที่สูง อย่างเช่นค่าเช่าเฉลี่ยของถนนบรรทัดทองอยู่ที่ 50,000 – 60,000 บาท” และโดยปกติแล้วค่าเช่าจะเฉลี่ยเพิ่มขึ้นปีละ 5%ต่อปี เป็นต้นทุนที่ผู้ประกอบการต้องแบกรับ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะมากเกินไป สวนทางกับยอดขายที่ไม่ได้เพิ่มขึ้น เราจึงได้เห็นข่าวว่าร้านค้าในย่านบรรทัดทองทยอยปิดตัวกันไปเรื่อยๆ

 

อย่างไรก็ดีเมื่อมีขึ้นก็ต้องมีลง หากบรรทัดทองกำลังอยู่ในช่วงขาลง ถามว่าตอนนี้ย่านไหนที่กำลังถูกพูดถึงมากและคาดหมายว่าอาจจะมาแทน “บรรทัดทอง” 

 

ถ้าไปถาม Gen Z ก็คงแนะนำให้ไป “ถนนทรงวาด” ซึ่งอยู่ในเขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพฯ เป็นส่วนหนึ่งของย่านเยาวราช โดยมี 2 ช่วง ช่วงแรกตั้งแต่บริเวณที่ตัดกับถนนจักรวรรดิ (สะพานพุทธ) ไปจนถึงบริเวณถนนราชวงศ์ (ซอยสมยศ) ช่วงที่ 2 เริ่มจากถนนราชวงศ์อีกฝั่งไปตัดกับถนนเจริญกรุง 

ภาพจาก https://bit.ly/4nfpbxg

 

ปัจจุบันถนนทรงวาดมีทั้งร้านอาหาร ร้านกาแฟเก๋ ๆ ให้เลือกนั่งพักชิลมากมาย และยังมีจุดแวะเช็กอินถ่ายรูปสวย ๆ ตลอดสาย โดยเฉพาะผลงานสตรีตอาร์ตบนกำแพงเก่าแก่ในหลาย ๆ จุด เหมาะแก่การไปเดินเล่นถ่ายรูปชิล ๆ ในวันหยุด จะเรียกว่าเป็นทำเลที่เน้น Story ก็น่าจะได้

ว่ากันว่าถนนเส้นนื้คือจุดกำเนิดของเหล่าบรรดาเจ้าสัวเมืองไทย ไม่ว่าจะเป็น ซีพี, ไทยเบฟ, เครือสหพัฒน์ หรือแม้แต่ ธนาคารกรุงเทพสาขาแรก ล้วนแล้วแต่มีจุดกำเนิดอยู่ที่นี่ และด้วยความที่ถนนทรงวาด เป็นพื้นที่ของคนทุกกลุ่มทุกเชื้อชาติ ไม่ว่าจะเป็นไทย – จีน – ตะวันตก จึงเรียกได้ว่าเป็นย่านของพหุวัฒนธรรม และมีความหลากหลายทั้งศาลเจ้าจีน, มัสยิดแขก และวัดไทย 

 

ถ้าจะถามว่าอะไรคือปัจจัยทำให้ถนนทรงวาดมาแรงในระยะหลัง ก็ต้องพูดถึงพลังของสื่อโซเชียลมีเดีย อย่าง TikTok เหล่าอินฟลูเอ็นเซอร์ต่างเข้ามารีวิว ทำคอนเทนต์บนถนนเส้นนี้เป็นจำนวนมาก ไม่ต่างจากบรรทัดทองในช่วงแรกที่ดังได้เพราะพลังของโซเชี่ยลมีเดียเช่นกัน และด้วยความฮิตดังกล่าวนี้ ปัจจุบันราคาค่าเช่าย่านทรงวาด ดีดตัวขึ้นมากว่า 3 เท่า จากแต่ก่อน 1 คูหา สามารถหาเช่าได้ในราคา 10,000 ต้น แต่ตอนนี้ค่าเช่าอยู่ที่ประมาณ 30,000 – 40,000 บาท
 

ภาพจาก https://bit.ly/4lirPAx

 

และอีกย่านหนึ่งที่ดังมากมาแรงไม่แพ้กันคือ “ตลาดพลู” ซึ่งตั้งอยู่ริมถนนเทิดไทย บริเวณตลาดตั้งแต่วัดเวชชนาราชิน ไปจนถึงวัดขุนจันทร์ ถนนภายในบริเวณนี้เรียกว่าถนน ตลาดพลู มีความเด่นในด้านการเป็นทั้งจุดเช็คอิน ร้านอาหารชื่อดัง หลายร้านเช่น ข้าวหมูแดง สุณี , กุยช่ายตลาดพลู ,ลิ้มเชิญชิม ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ , นายบ๊วย ตลาดพลู กระเพาะปลา , เต็กเฮง หมี่กรอบ และยังเป็นย่านที่มีสถานที่เก่าแก่ควรค่าแก่การถ่ายภาพและเป็นจุดเช็คอินเช่น ชุมชนเก่าย่านตลาดพลู รวมถึง สถานีรถไฟตลาดพลู

 

ทั้งถนนทรงวาดและตลาดพลู เป็นทำเลที่มีความคล้ายคลึงในแง่ของวัฒนธรรมที่ผสมผสานกับธุรกิจยุคใหม่ 

ถนนทั้ง 2 เส้นนี้สามารถดึงดูดวัยรุ่นและนักท่องเที่ยวไปถ่ายรูปตึกโบราณ สไตล์สถาปัตยกรรม และกิจกรรมงานศิลป์ต่างๆ ซึ่งมีอยู่มาก และจากข้อมูลเบื้องต้นยังพบว่า ถนนทรงวาดมีร้านค้าร้านอาหารอยู่ประมาณ 20 – 30 ร้านค้า

ส่วนตลาดพลูมีแผงค้าและร้านอาหารประมาณ 128 แห่ง แม้จะไม่มีสถิติรายได้ที่ชัดเจน แต่ถ้าประเมินจากพฤติกรรมผู้บริโภค ถ้ามีผู้มาเยือนประมาณ 2,000 – 5,000 คน/วัน ใช้จ่ายเฉลี่ย 100 - 300 บาท รายได้รวมทั้งย่านต่อวันประมาณ 200,000 – 1.5 ล้านบาท คิดเป็นรายได้ต่อเดือนประมาณ 10 – 40 ล้านบาท 

 

อย่างไรก็ตามด้วยความที่เป็นทำเลที่กำลังฮิต ราคาค่าเช่าจึงอาจแปรผันสูงขึ้นตามไป และต้องไม่ลืมว่ามนต์เสน่ห์ของถนนทรงวาดและตลาดพลู อาจจะแตกต่างจากบรรทัดทองในแง่ของประวัติศาสตร์ และจุดเด่นที่เน้นการเป็นถนนสายอาร์ต ถ้าไม่มีการบริหารจัดการอย่างมีประสิทธิภาพ การเปิดร้านในย่านนี้โดยคำนึงถึงแต่ผลประโยชน์และรายได้ อาจทำให้มนต์เสน่ห์หมดไป และมีจุดจบไม่ต่างจากบรรทัดทองที่ครั้งหนึ่งก็เคยเป็นทำเลทองในเมืองไทย

 

นักเขียน

คุณรัตนชัย ม่วงงาม (เปี๊ยก)