ในปี พ.ศ. ๒๔๙๓ ชาวตลาดเหนือบางส่วนได้อพยพมาเช่าที่ดินของวัดยาง ได้สร้างห้องแถวไม้ ๒ ชั้น เป็นตลาดลักษณะแถวยาวเรียงต่อกันไปตามริมฝั่งแม่น้ำ ชาวบ้านจึงนิยมเรียกว่า ตลาดโรงยาว (ตลาดใต้) ส่วนพ่อค้าชาวจีนเรียกตลาดนี้ว่า บ่วนกั่งตั๊กลั๊ก ซึ่งอาจจะเห็นว่าฝั่งตรงข้ามกับตลาดมีวัดบ้านกร่างซึ่งเป็นศาสนสถานเก่าแก่มีผู้คนไปทำบุญกันมากและเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป เมื่อเรียกชื่อตลาดบ้านกร่างจึงเป็นที่เข้าใจกันในหมู่ของคนจีน ซึ่งได้มีการก่อสร้างวางผังตลาดใหม่เป็นอย่างดี มีถนนเข้าออกโดยรอบ และมีตลาดสดอยู่ตรงกลาง ทำให้ตลาดศรีประจันต์ดูเป็นหมวดหมู่ จึงเกิดเป็นตลาดสดวัดยางขึ้น และในปี พ.ศ. ๒๓๙๖ ได้จัดสร้างตลาดไชยานุภาพและเป็นตลาดสดศรีประจันต์นับแต่นั้นมา
นามว่าศรีประจันต์ แต่เดิมมีผู้เข้าใจว่าเป็นการนำชื่อตัวละครในเรื่องขุนช้างขุนแผนมาตั้ง อันที่จริงไม่ใช่ คำว่าศรีประจันต์มาจาก คำว่า “ศรี” แปลว่า ความดี ความสมบูรณ์ “ประจันต์” แปลว่ากั้น หรือ ปลายแดน เมื่อรวมความจึงแปลว่า เขตอันสมบูรณ์
มีการสร้างท่าเทียบเรือขึ้นเพื่อขนถ่ายสินค้า หรือมาต่อเรือเมล์เพื่อเดินทางเข้าเมืองสุพรรณบุรี หรือกรุงเทพฯ ซึ่งเมื่อการซื้อขายสินค้าเจริญเติบโตมากขึ้น เจ้าของที่ดินจึงได้สร้างห้องไม้ชั้นเดียวขึ้น ทางด้านเหนือของหมู่บ้านให้เช่าทำการค้า เรียกว่า ตลาดเหนือ