เท่ากับว่าสิงคโปร์เป็นที่รู้จักของนานาชาติทั่วโลก ดังนั้นการเข้าไปทำธุรกิจในแหล่งที่เป็นสายตาโลก เท่ากับเปิดตัวเองหรือประตูให้ชาวโลกได้รู้จัก หรือเป็นการแนะนำธุรกิจของคนไทยที่เข้าไปลงทุนให้รู้จัก และเกิดการขยายไปยังประเทศอื่นๆ โดยมีทำเลที่สิงคโปร์ในการสร้างร้านต้นแบบ ธุรกิจต้นแบบให้เกิดขึ้น นับเป็นยุทธศาสตร์หนึ่งที่จะผลักดันธุรกิจแฟรนไชส์ไทยสู่โลก

ซึ่งจะเห็นได้ว่าสาขาแฟรนไชส์แต่ละรายในสิงคโปร์มีอยู่ประมาณ 10-30 สาขาเท่านั้น ดังนั้นนโยบายการผลักดันธุรกิจแฟรนไชส์สิงคโปร์ก็ออกไป โตในต่างประเทศเช่นกัน เช่นเดียวกับธุรกิจแฟรนไชส์ที่จะเข้าไปลงทุนก็ไม่จำเป็นที่ต้องมีสาขาที่มาก เพียงแต่ต้องมีร้านต้นแบบเพื่อโชว์ให้เห็นคอนเซ็ปต์ธุรกิจ 
 

 ขณะเดียวกันหากมองถึงโอกาสพื้นที่ในสิงคโปร์แล้ว จะพบว่ารัฐบาลได้ปรับพื้นที่บริเวณถนนออชาดซึ่งเป็นถนนสายเศรษฐกิจ เพื่อเกิดรีเทลชอปขึ้นจำนวนมาก ทั้งนี้เพื่อเพิ่มยอดขายสินค้าให้ได้เป็น 2 เท่า

ส่วนโอกาสของธุรกิจไทยที่จะเข้าไปลงทุนนั้น เมื่อเทียบกับการลงทุนในสิงคโปร์แล้ว ปัจจุบันอันดับหนึ่งหรือกว่า 30% ยังเป็นธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม รองลงมาคือธุรกิจค้าปลีก การศึกษาและธุรกิจบริการ จะเห็นว่าธุรกิจอาหารและเครื่องดื่มจะเป็นธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์ 

สอดคล้องกับข้อมูลของ Mr. Winston Lim Executive Director of BizLink Premium Services Pte Lid ผู้จัดงาน ‘Franchising & Lincensing Asia 2006' ที่สิงคโปร์ที่จะมีขึ้นระหว่างวันที่ 31 ต.ค.-2 ก.ย. นี้ว่า ชาวสิงคโปร์ว่า ชอบการชอปปิ้งและการรับประทานอาหารเป็นชีวิตจิตใจ ธุรกิจที่มีศักยภาพในสิงคโปร์ควรเป็นประเภทอาหาร เครื่องดื่ม หรือกลุ่มค้าปลีก บริการ ทั้งธุรกิจการศึกษา ฝึกอบรม ที่ปรึกษา สปา ซึ่งเป็นธุรกิจที่ตอบสนองไลฟ์สไตล์ของคนสิงคโปร์ได้มากที่สุด

ขณะเดียวกัน การเข้าไปลงทุนยังสิงคโปร์นั้น ไม่มีระเบียบข้อบังคับที่ยุ่งยากฉะนั้นสามารถลงทุนได้เลย เมื่อเทียบกับการลงทุนที่มาเลเซียยุ่งยากกว่า เพราะต้องประกอบกิจการในประเทศนั้นมาไม่น้อยกว่า 3 ปี 
 

 

พีระพงษ์ กล่าวว่า ปัจจุบันธุรกิจแฟรนไชส์ในสิงคโปร์มี 350 ธุรกิจ ประสบผลสำเร็จ 67% 19% เป็นธุรกิจที่เกิดใหม่ และ 14% เป็นธุรกิจที่ล้มเหลว ซึ่งเปรียบเทียบแล้วยังไม่เข้มแข็งเท่าญี่ปุ่น เกาหลีและอเมริกา 

ถ้าเทียบจำนวนบริษัทแฟรนไชส์ต่อประชากร 1 แสนคน ในสิงคโปร์มีบริษัท 8.33 บริษัท ขณะที่ไทย 0.4-0.5 บริษัท ซึ่งเท่ากับว่าไทยสามารถขยายธุรกิจโตได้อีกกว่า 3 เท่า

ซึ่งปัจจุบันบริษัทแฟรนไชส์ในไทยมี 360 บริษัท คาดว่าในปี 2550-2551 จะมีบริษัทเพิ่มขึ้นเป็น 700 บริษัท

และสำหรับผู้ที่ต้องการไปลงทุนที่สิงคโปร์นั้น พีระพงษ์ เตือนว่า ถ้าจะไปลงทุนที่สิงคโปร์ ต้องมั่นใจว่าธุรกิจมีอะไรที่โดดเด่น คอนเซ็ปต์ธุรกิจเป็นอย่างไรและมีความแข็งแรงหรือยัง ถ้าเป็นธุรกิจอาหารควรมีจุดเด่นและสร้างความแตกต่าง ซึ่งถ้าเป็นอาหารไทยจุดเด่นคือความปราณีต แสดงออกถึงความเป็นไทยด้วยการดีไซน์หน้าตาอาหารให้ดี 

ขณะเดียวกันการมองหาพาร์ทเนอร์หรือคู่ค้าในการทำธุรกิจนั้นเป็นสิ่งสำคัญ เพราะอย่ามองเพียงโลเคชั่นเพียงอย่างเดียว เพราะการทำธูรกิจในต่างประเทศ เจ้าของพื้นที่ในประเทศนั้นๆ จะรู้มากกว่าและเป็นการเกิดการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

นอกจากนี้ควรมีการวางแผนการดำเนินงานตั้งแต่แรก ด้านการร่วมทุนใน 3 ระยะ ระยะแรกจุดสำคัญคือการหาบริษัทที่ปรึกษา เพราะเรื่องการโอเปอเรชั่นต้องใช้ภาษาอังกฤษ
 

ซึ่งการหาพาร์ทเนอร์นั้น ในระยะแรกอาจจะหาพาร์ทเนอร์เป็นรายบุคคลเพื่อขยายในรูปแบบซิงเกิ้ลยูนิต เพราะตลาดสิงคโปร์เล็กทั้งพื้นที่และจำนวนประชากร 

ระยะกลาง หรือเวลาการลงทุนได้ 5 ปีแล้ว นั้นควรหาพาร์ทเนอร์ที่สามารถเป็นมาสเตอร์แฟรนไชส์ได้ เพราะชาวสิงคโปร์มีความสามารถในการขยายธุรกิจในภูมิภาคทั้ง อินโดนีเซีย มาเลเซีย บรูไน และควรต้องสร้างแบรนด์ควบคู่กันไปด้วย

ระยะยาวหรือแผน 10 ปี ควรจัดตั้งบริษัทขึ้นที่สิงคโปร์ เพื่อเป็นศูนย์กลางของสำนักงานในการทำแผนการตลาดต่างๆ รวมถึงการรับความช่วยเหลือจากภาครัฐของสิงคโปร์

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ต้องระวังคือการเข้าใจข้อบังคับในการดำเนินธุรกิจ ซึ่งง่ายกว่าในหลายประเทศ เช่น จีน เพียงแต่เจ้าของกิจการต้องรักษามาตรฐาน เพราะผู้บริโภคชาวสิงคโปร์แข็งแรง และคาดหวังความเป็นมาตรฐานสากล ถ้าเมื่อไหร่แฟรนไชซอร์ไม่มีการสนับสนุน จะเกิดปัญหามากและเป็นการทำธุรกิจเพียงครั้งเดียว และต้องเข้าใจว่าตลาดต้องการอะไร ธุรกิจอะไรที่เหมาะสมที่จะเข้าไป 

จะเห็นได้ว่าที่สิงคโปร์จะมีฟูดส์คอร์ทอยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งเป็นพื้นที่ของรัฐบาลให้เช่าในราคาไม่แพง ซึ่งการไปเช่าในพื้นที่ลักษณะ เป็นการสร้างร้านต้นแบบ ซึ่งแบล็คแคนยอนกาแฟแบรนด์ไทยก็ทำในรูปแบบนี้มาก่อน เพราะต้องสร้างแบรนด์ให้เกิดในสิงคโปร์ได้ก่อน

 

หลังเปิดโครงการ Mini MBA Franchise Management ซึ่งเป็นความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยศรีปทุม และสมาคมธุรกิจแฟรนไชส์และเอสเอ็มอีไทย ได้รับความสนใจจากผู้ประกอบการจำนวนมาก จึงเล็งเห็นความสำคัญของการตั้งแหล่งรวมความรู้และ พัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการไทยในธุรกิจแฟรนไชส์ขึ้นมา 

ทำให้เกิดการจัดตั้ง "ศูนย์วิจัยพัฒนาธุรกิจค้าปลีกและแฟรนไชส์สากล (IRF)" ขึ้นมา ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของมหาวิทยาลัย ดร.กมล ชัยวัฒน์ คณบดีคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยศรีปทุม กล่าวว่า เป็นบทบาทในการนำองค์ความรู้พร้อมบุคลากรมา สนับสนุนสร้างความเข้มแข็งให้เกิดขึ้น กับภาคธุรกิจเพราะปัจจุบันการทำธุรกิจมีความซับซ้อนมากขึ้น จะด้วยนโยบายการค้าเสรี ที่ผู้ประกอบการต้องเผชิญกับคู่แข่งขันจากทั่วโลก ซึ่งศูนย์แห่งนี้จะพัฒนาขีดความสามารถการแข่งขันยกระดับ องค์ความรู้ผู้ประกอบการไทยเทียบชั้นสากล 
 

พีระพงษ์ กิตติเวชโภคาวัฒน์ ในฐานะผู้อำนวยการศูนย์ฯ ขยายความถึงหน้าที่ของศูนย์ฯ แห่งนี้ว่า จะมีการจัดทำวิจัยหัวข้อธุรกิจทั้งการศึกษาพฤติกรรมผู้บริโภค สนับสนุนการเกิดของธุรกิจแฟรนไชส์ไทยอย่างยั่งยืน โดยศูนย์แหล่งนี้จะเป็นศูนย์ที่เชี่ยวชาญเฉพาะด้านแฟรนไชส์ รวมถึงการจัดอันดับแฟรนไชส์ดีเด่นและนักธุรกิจดีเด่นขึ้นเป็นประจำทุกปี

โดยศูนย์ฯ ได้นำอุปสรรคที่เกิดกับธุรกิจแฟรนไชส์มาพูดคุยเพื่อหาแนวทางในการแก้ไขปัญหา ไม่ว่าจะเป็นการเร่งผลักดันกฏหมายแฟรนไชส์ การสนับสนุนด้านการเงิน เพื่อขยายการลงทุนทั้งในส่วนของการพัฒนาของแฟรนไชซอร์ เพื่อขยายวงเงินในการสร้างธุรกิจที่มีขนาดใหญ่พอที่จะขยายได้ต่อไปในอนาคต และความต้องการซื้อของแฟรนไชซี 

ล่าสุด ได้ประสานความร่วมมือกับสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ แบงก์ไทยพาณิชย์ เพื่อทำแพคเกจ กู้โดยไม่มีค้ำประกันโดยศูนย์ฯ จะเป็นตัวกลางในการซัพพอสผลการวิจัยที่เกิดขึ้นของธุรกิจ เพื่อเป็นข้อมูลให้กับแบงก์พิจารณาในการปล่อยกู้ทั้งแฟรนไชซีและแฟรนไชซอร์

ทั้งนี้ ศูนย์ ฯได้เปิดอบรมเพื่อเพิ่มศักยภาพในการดำเนินธุรกิจในหลายหลักสูตร อาทิ หลักสูตรบริหารแฟรนไชส์ และหลักสูตรบริหารธุรกิจค้าปลีก 
สนใจติดต่อ โทร. 0-2579-1111 ต่อ 2343




ที่มา : นสพ.ผู้จัดการ
ข้อมูลเพิ่มเติม : ศูนย์วิจัยพัฒนาธุรกิจค้าปลีกและแฟรนไชส์สากล (IRF)