มาทำความเข้าใจจักแวดวงเฟอร์นิเจอร์บิ้วอินในเมืองไทยกันนะคะ

[สุทัตตาแสงวัน]

 น่ะไม่ใช่มีสตางค์ก็สักแต่ว่าจะไปหาซื้อมาได้ เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  ล้วนๆเมื่อมีโอกาส ใกล้ชิดท่านจึงเลียบเคียงถามตรงๆตามประสาคนใคร่รู้ ท่านก็ได้กรุณาเล่าว่า การจะเลือกใช้เฟอร์นิเจอร์ประดับบ้านสักชุดบางที ถ้าเรามีเงินมากเพียงพอ เราจะไม่ได้เลือกมันที่มูลค่าเพียงอย่างเดียว แต่เราจะมองไกลไปกว่านั้นมากหลายกิโลขีด ไอเดีย ยกตัวอย่างเช่น เฟอร์บ้านเพื่อนเราเข้าไปสวยงามมีรสนิยมทั้งบ้านแลดูผสมกลมกลืน เข้ากัน แต่เฟอร์ที่บ้านเราซื้อมาทำไมมองทีไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด อันนี้มันจะเป็นตัวชี้ถึงระดับของเจ้าของบ้านหลังนั้นๆเป็นอย่างดี ซึ่งมีนัยยะ ครับเพราะบางคนอาจจะยังไม่ชัดว่าแล้วทำไมกรูต้องดูดีมีขั้นด้วยล่ะครับ เราก็อยู่ของเราปอนๆได้อยู่แล้ว ท่านก็ตอบมาสั้นๆแค่คำเดียวผมสะอึกเลย ท่านว่านี่แหละความคิดของคนยากจน คนจนคำนึงถึงแต่ความพึงพอใจของตัวเอง คนรวยคิดถึงความพอใจของบุคคลอื่น ของคนส่วนมากและเสาะหาการยอมรับจากคนทั่วไปด้วย เพื่อสร้างผลตอบแทนที่สูงกว่า ยกตัวอย่างเรากินข้าวร้านข้างทางจานล่ะ40฿ ร้านเก่าๆโทรมๆก็ไม่ว่ากัน แต่พอกินภัตตาคารหรูหราๆประดับดีดี บรรยากาศดี มีการตกแต่งด้วย เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
      เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

  เฟอร์นิเจอร์ของคนมีอำนาจวาสนาline-height: 1.42857;
>บุคคลที่มิเคยใช้งานเฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
 ด้วยซื้อมายกชุดจากร้านดังๆก็น่าจะพอแล้วท่านก็ว่าแล้วมันสะท้อนตัวตนของเราได้มั้ย ดีไซน์ได้มั้ย ใช้แล้วมันทนทานมั้ย คำเฉลยทั้งสามข้อคือไม่ เพราะว่าบริษัทผู้สร้างล้วนแต่ต้องแข่งกันดังนั้น เค้าจึงคัดเลือกประหยัดวัสดุและอุปกรณ์เพื่อลดต้นทุน และคงไม่เปลี่ยนตามความต้องการของลูกค้าคนเดียวแน่ ทั้งที่ราคาเมื่อเทียบงานประเภทนี้กับงานบิ้วอินแล้วต่างกันไม่เท่าไหร่ คำถามคือแล้วทำไมไม่เลือกใช้งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  ราคาตัวล่ะ4-5หมื่นบาท ทั้งแม้ว่า เครื่องเรือนสำเร็จรูปตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปมูลค่าตัวล่ะไม่ถึงหมื่นก็มีเยอะแยะเกลื่อนกราด เรียกว่าคัดเลือกกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว แถมแบบก็สวยงามๆทั้งนั้นจน ได้คิดว่าทั้งถูกทั้งดีทำไมไม่ซื้อหากัน หึ หึ    แต่ก่อนผมก็เป็นคนนึงที่อยู่ในพวกนี้ครับคืออดออมสะ แบบว่าชั้นหนังสือหกพันเลือกแล้วเลือกอีก ตู้แปดพันก็ต่อราคาจนคนขายเดินหนี จนได้มีช่องได้มาทำงานกันเจ้านายท่านนึง ซึ่งท่านและสังคมสหายของท่านเลือกใช้แต่ งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
 ไปเลยล่ะครับ จบข่าว กระจ่าง หลังจากนั้นผมก็พยายามจะหามาแต่งบ้านสักชุด แต่เชื่อมั้ยครับว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่เคยสมปรารถนาเลยถึงแม้ตัวเองจะมีเงินเก็บหลักหลายแสนแล้วก็ตาม คำพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะจบการบอกวันนั้นก็คือ ท่านว่า เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  แค่กับข้าวอย่างเดียวก็4-500฿แล้ว ทำไมเรายอมจ่าย เอ้าแล้วคิดดูทำงานพอๆ กันทำไมได้เงินไม่เท่ากัน คนหนึ่งทำผัดกะเพราหนึ่งจานได้มา45฿ อีกคนผัดกับข้าวหนึ่งจานเท่ากันได้สตางค์มา3-4ร้อยบาทถ้าผัดทั้งวันได้50จานคนแรกได้เงิน2250฿ โดยประมาณ คนที่สองได้17500฿โดยราวๆหรือเดือนล่ะ525000฿ หักค่าใช้สอยแล้วน่าจะอยู่ที่300000฿/เดือนส่วน คนแรกหักแล้วน่าจะเหลือสัก 13500฿โดยใกล้เคียง อันนี้คำนวนจาก ค่าจ้าง มาตรฐานนะครับคนแรกทำปีนึงก็แค่พอมีพอกินคนที่สองทำปีนึงรวยไปแล้วเรียบร้อย  แล้วลองคิดดูสิครับว่าการยอมรับของคนมันมีมูลค่าสูงขนาดไหน อันนี้ยกตัวอย่างแค่ง่ายๆนะครับ ถ้าเป็นธุรกิจรับสร้างบ้าน รับตกแต่ง รับวางระบบและอื่นๆ มูลค่าที่แหวกแนวจะยิ่งมากกว่าหลายเท่าตัวนัก ตอนนี้เราเริ่มเก็ทรู้เรื่องแล้วว่าทำไมการเลือกเฟอร์นิเจอร์มาแต่งบ้านจะต้องแลดูดีมีรสนิยม แต่ก็ยังไม่วายสงสัยอีก แล้วเพราะเหตุใดต้อง เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

  อาจจะสงสัยและไม่รู้เรื่องอย่างมากว่าเพราะเหตุไรคนเราถึงต้องใช้ เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน