รู้หรือไม่? พ่อแม่สามารถใช้กีฬาเป็นเครื่องมือสอนลูกให้สู้คนได้

[ว่านโบตั๋น]

สภาพสังคมปัจจุบันส่งผลให้พ่อแม่หลายครอบครัวพยายามหา วิธีสอนลูกแบบใหม่ๆ ที่จะช่วยให้ลูกสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างเข้มแข็ง แต่เชื่อหรือไม่ว่า วิธีสอนลูก ให้มีทักษะความใจสู้นั้นทำได้ไม่ยากเพียงอาศัยการเล่นกีฬาก็สามารถสอนลูกได้เช่นกัน

หลักการ สอนลูกให้สู้คน โดยใช้กีฬาเป็นเครื่องมือ
ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจก่อนว่า “สู้คน” ไม่ใช้การใช้กำลัง แต่เป็นการสอนให้เด็กมี“ความใจสู้” ไม่หวั่นไหวต่อคำพูดสบประมาทจากผู้อื่น และไม่คิดท้อถอยล้มเลิกความตั้งใจง่าย ๆ  เพราะปัจจุบันไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ต้องเจอกับคนที่ชอบใช้คำพูดถากถาง พูดจาไม่น่ารัก  ซึ่งหากลูกต้องประสบพบเจอกับคนเหล่านี้พ่อแม่ควรแนะนำวิธีการรับมือที่ถูกต้องให้กับลูก อย่าปล่อยให้ลูกรู้สึกท้อใจจนล้มเลิกความตั้งใจไปสู่เป้าหมายของตนเองเพียงเพราะคำพูด
กีฬาช่วย สอนลูก ให้รู้แพ้ ชนะ อภัย และให้เกียรติผู้อื่น
ธรรมชาติของกีฬามีแพ้ชนะเป็นปกติซึ่งการเล่นกีฬาช่วยให้ลูกได้มีประสบการณ์ความผิดหวังจากการพ่ายแพ้และประสบการณ์ความยินดีจากการเป็นผู้ชนะ กีฬาจะทำให้เราสามารถสอนลูกให้จัดการความรู้สึกได้เมื่อแพ้  หรือหากเราเป็นผู้ชนะก็ควรให้เกียรติกับผู้แพ้ด้วยใจจริงเช่นเดียวกัน เมื่อลูกได้เรียนรู้การจัดการอารมณ์ที่ถูกต้องและได้รับการปลูกฝังชุดความคิดที่ดีเขาจะให้ความสำคัญกับตนเองและผู้อื่นเสมอกัน สอนให้เด็กสามารถเอาใจใส่ และคิดถึงความรู้สึกของผู้อื่น
การสอนลูก ให้มีวิสัยทัศน์ที่ดีด้วยกีฬา
ไม่เพียงแค่ส่งเสริมให้ลูกได้เล่นกีฬาที่ตนเองชื่นชอบเท่านั้น แต่การกระตุ้นให้ลูกสามารถตั้งเป้าหมายด้วยตนเองได้คือสิ่งที่พ่อแม่ควรทำ ตัวอย่างเช่น ลูกตั้งเป้าหมายว่าอยากโหนบาร์ได้นานเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ พ่อแม่อาจชักชวนให้เขาตั้งเป้าหมายน้อย ๆ ก่อน เช่นวันนี้โหนได้แค่ 3 วินาที แต่หากฝึกโหนบาร์ทุกวันก็น่าจะสามารถโหนบาร์ได้นานต่อเนื่อง 10 วินาทีได้ เมื่อสำเร็จแล้วก็ชื่นชมลูกของเราและสอนได้ว่าแรก ๆ อาจต้องประสบกับความล้มเหลวบ้าง แต่หากไม่ย่อท้อและใช้ความพยายามจะทำสำเร็จได้ ซึ่งทักษะเหล่านี้สามารถนำมาใช้รับมือกับอุปสรรคปัญหาอื่น ๆ ในชีวิตได้เป็นอย่างดี

การ สอนลูกให้สู้คน จำเป็นต้องใช้องค์ประกอบร่วมกันหลายส่วน โดยสรุปได้ว่าพ่อแม่ควรมีทักษะความใจสู้อยู่กับตัวโดยอาจฝึกทักษะนี้ไปพร้อมกับลูกเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับพวกเขา และปล่อยให้เขาได้รู้จักกับความผิดหวัง ความพ่ายแพ้เสียบ้าง เพื่อให้พวกเขามีประสบการณ์การรับมือกับความรู้สึกเหล่านั้น แต่ไม่ได้ปล่อยใหเด็กสู้เพียงลำพัง หากเขาจัดการอารมณ์ไม่ได้ก็ยังมีพ่อแม่ควรทำหน้าที่แนะนำและอยู่เคียงข้างลูกเสมอ