บุรุษนักสู้มีนามเรียกขานเป็นภาษาจีน “ฮั่งเพ้ง” เล่าว่า ก่อนจะมาทำธุรกิจนี้ ตนก็ประกอบอาชีพมาหลายประเภทล้มลุกคลุกคลานมาตลอด มีทั้งคำด่าว่าดูถูกเหยียบหยามต่างๆ นานา สมัยนั้นทำก๋วยเตี๋ยวชามแรก ลูกค้าเขาบอกว่า “เอาไปให้หมากิน” ก่อนในปัจจุบัน “ลูกชิ้นหมูนายฮั่งเพ้ง” หรือที่รู้จักกันดีในนาม “ลูกชิ้นแชมป์” ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายและ มียอดขายเป็นอันดับหนึ่งของประเทศไทย จากการค้าก๋วยเตี๋ยวในรูปแบบ รถเข็นที่ใช้พื้นที่บริเวณข้างถนนเป็นทำเลค้า เจริญก้าวหน้ากระทั่งมาถึงธุรกิจที่รุ่งเรือง

ในวันนี้ในลักษณะก๋วยเตี๋ยวแฟรนไชส์หลากหลายแบรนด์ ก็เป็นผลพวงให้นายบดินทร์ ฉัตรมาลีรัตน์(ฮั่งเพ้ง) บุรุษนักสู้ผู้ที่เป็นเจ้าของต้นกำเนิดลูกชิ้นแชมป์ สร้างรายรับได้อย่างมหาศาลและมีท่าทีที่ธุรกิจภายใต้ชื่อ “ลูกชิ้นแชมป์” จะเติบโตอย่างต่อเนื่อง

บริษัทอุตสาหกรรม แชมป์ จำกัด ผู้ผลิตลูกชิ้นเนื้อแชมป์ ลูกชิ้นหมู และลูกชิ้นปลา นายฮั้งเพ้ง

สำหรับผู้มีใจรักในการขาย

รถเข็นพร้อมอุปกรณ์ครบชุดพร้อมขาย

คุณบดินทร์ ฉัตรมาลีรัตน์ “นายฮั้งเพ้ง” ราชาลูกชิ้นไทย เป็นคนจังหวัดระนองโดยกำเนิด เป็นลูกคนที่ 4 จากพี่น้องทั้งหมด 12 คน ในครอบครัวคนจีน พ่อแม่เป็นชาวสวน เคยทำงานเป็นคนขายเครื่องสำอางของห้าง “เพียงใจเภสัช” เจ้าของแป้งยี่ห้อสปริงซอง แต่ต้องพ่วงหน้าที่เด็กขนของ และทำงานรับจ้างอีกหลาย ๆ งานแล้วแต่จะมีคนจ้าง เขาใช้ชีวิตอย่างนี้อยู่ราว 3 ปี จึงแต่งงาน แต่งงานไม่นาน ภรรยาก็ตั้งท้อง ดังนั้นเขาจึงหยุดงานและมาช่วยภรรยาเป็นคนงานในร้านอาหารตามสั่ง ทั้ง ๆ ที่ทำกับข้าวไม่เป็น

อยู่มาวันหนึ่ง มีลูกค้าสั่งให้ผมทำข้าวผัด ผลปรากฏว่า ผัดออกมาดำปี๋เลย ลูกค้าก็ซื้อไปแล้วบอกว่า “ซื้อไปคนคงกินไม่ได้ จะเอาไปให้หมากิน” หลังจากเหตุการณ์นั้นที่โดนสบประมาท ทำให้ฮั้งเพ้งตัดสินใจหันมาเอาดีในอาชีพเกี่ยวกับอาหารการกินในทันที และทำราดหน้าขาย โดยได้ซื้อสูตร“ราดหน้านายฮั้ง” จุดเริ่มตำนานอาหารอร่อย

หลังจากที่มีชื่อเสียง ได้ไม่นานก็ต้องปิดกิจการลง เพราะมีปัญหาทางด้านครอบครัว ไม่มีเวลาว่าง และยุ่งยากมาก ดังนั้นจึงทำให้ต้องมองหาธุรกิจใหม่ ที่ไม่ยุ่งยากเหมือนเดิม ในที่สุดจึงตัดสินใจทำลูกชิ้น ช่วงแรกใช้เงินขอซื้อสูตร และอุปกรณ์ ไปจำนวนมาก แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ล้มเหลวไม่เป็นท่า เนื่องจากสูตรที่ไปขอซิ้อมาเป็นสูตรที่ไม่ใส่สารกันบูด ทำให้ไม่สามารถเก็บค้างคืน จนล้มละลาย ชีวิตตอนนั้นลำบากมาก ไปขอความช่วยเหลือจากใครก็ถูกปฏิเสธ

พอแม่ของนายฮั้งเพ้งตาย จึงทำให้เขาคิดได้ และตั้งต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง เขาใช้เวลาเรียนรู้ หาประสบการณ์เกี่ยวกับการทำลูกชิ้น จนได้เป็นสูตรเฉพาะตัว หลังจากนั้นก็ออกมาทำกิจการของตัวเอง โดยตั้งชื่อว่า”ลูกชิ้นเพ็ญจันทร์” ในช่วงแรกกิจการไปได้ดี แต่ต้องประสบปัญหาเมื่อมีคนงานเก่านำความรู้เรื่องลูกชิ้นออกไปตั้งกิจการเอง ทำให้กิจการลูกชิ้นเพ็ญจันทร์แย่ลงเรื่อย ๆ

แต่ต่อมานายฮั้งเพ้งได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนที่ทำกิจการลูกชิ้นอยู่แล้ว จึงทำให้การขยายกิจการพัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ กำไรที่ได้ก็เอามาซื้ออุปกรณ์

จนกระทั่งในปี 2526 เมื่อนายชูชีพ หาญสวัสดิ์ นักการเมือง มาเปิดโรงเนื้ออยู่ในย่านลาดพร้าว ใกล้กับโรงงานลูกชิ้นของนายฮั้งเพ้ง ซึ่งทางโรงเนื้อให้เครดิตกับนายฮั้งเพ้งอย่างมาก และจุดนี้เองที่ทำให้อาณาจักรลูกชิ้นของนายฮั้งเพ้งขยายตัวอย่างเต็มที่ จนก่อให้เกิด “รถเข็นขายลูกชิ้นแบบเงินผ่อน”

ปัจจุบันนอกจากจะเป็นผู้ค้าปลีกและส่งลูกชิ้นรายใหญ่ ระดับราชาลูกชิ้น ของเมืองไทยแล้ว นายฮั้งเพ้งยังส่งพี่ชายไปบุกเบิกธุรกิจลูกชิ้นที่เมืองจีนมาตั้งแต่ปี 2540 จนได้รับความนิยมอย่างมาก และยังมีการนำหมูยอ ไส้กรอก และผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ไปให้ชาวจีนลิ้มลองอย่างไม่หยุดยั้ง